In december waren de leerlingen van 3 Voeding–Verzorging druk in de weer met het bakken en verkopen van hun koekjes ten voordele van de vzw Moeders voor Moeders. Op dinsdag 28 januari trokken de leerlingen erop uit om te kijken wat de vzw nu precies doet met de opbrengst van deze actie. Mevrouw Vandereyd zette nog snel een inzamelactie op poten en gepakt en gezakt met kinderkledij, verzorgingsproducten en schoolgerief vertrokken we richting Borgerhout.
Bij het binnentreden van de vzw werd al snel duidelijk dat hier niet wordt stilgezeten. De vzw is in haar geheel afhankelijk van giften en telt 150 vrijwilligers die alles proberen in goede banen te leiden. Hele dozen spullen worden van de ene kant naar de andere kant gesleept en zo ver het oog kan zien: stapels speelgoed, zakken met kledij, blikken voeding…
De eerste stop in de vzw is de voedselbank. Hier kunnen de vrouwen wekelijks een volle kar voeding halen voor vijftig cent. Waarom vijftig cent? Een symbolische uitgave waardoor vrouwen niet het gevoel krijgen dat ze bedelen voor eten. Maar soms is zelfs dat teveel voor mensen. Dan betalen ze bijvoorbeeld 10 cent of niets. “En zeggen dat wij 10 cent niet eens oprapen op straat”, zegt Yana. Als dat geen eye-opener is…
In de Restobébé, waar vrouwen wachten op de voedselbedeling, kunnen ze hun kindjes een bad geven. Wie zijn kindje wast, krijgt hiervoor 10 pampers. Een regel die de vzw is beginnen toepassen om ouders aan te moedigen hun kind te wassen. Pampers zijn namelijk vaak een dure investering. Ondertussen verliezen we met z’n allen ons hart aan de spelende baby’s en peuters. Zich waarschijnlijk niet bewust van de oorzaak waarom ze hier naartoe komen…
Ooit begonnen met één vrouw die kleertjes gaf aan andere vrouwen met kinderen en zo uitgegroeid tot een vzw die zich spreidt over twee huizen. Een van de panden is bijna uitsluitend gevuld met kinderkleren, gerangschikt volgens leeftijd en geslacht. Een speelgoedkamer waarin vrijwilligers pakketten samenstellen voor het Grote Sinterklaasfeest. Een mini-kapsalon waar de vrouwen zich na afspraak eens kunnen laten verwennen. En dat bijna allemaal gratis of voor een symbolisch klein bedrag. Wauw!
Maar het meest confronterende van de uitstap was het vondelingenluik. Hierin kunnen ouders hun kindje droppen, als ze geen andere uitweg meer zien. Doorheen de jaren zijn hier al zes baby’s te vondeling gelegd. “Wat gebeurt er met die baby’s als ze hier worden gelegd?”, vraagt Charlotte. Als er iemand een baby in het luikje legt, gaat er een alarm af. Via een doorschakelingssysteem probeert iemand van de vzw binnen het kwartier het luik na te kijken. “Vaak gaat het om flauwe grappenmakers, maar wanneer het echt om een kind gaat is het altijd verschieten”, vertelt onze gids. De politie wordt dan verwittigd, omdat een vondelingenluik eigen illegaal is. Maar vaak knijpen zij een oogje dicht en wordt voor het kind een warm pleeggezin gezocht. De gezichten van de leerlingen spreken boekdelen: ongeloof, verbazing, maar ook verdriet. “Wie doet nu zoiets…?” Een naar mijn mening erg moedige vrouw, die niet kiest voor een wanhoopsdaad, maar probeert om haar kind alsnog een betere toekomst te bieden.
Kortom, een confronterende maar leerrijke uitstap die eindigde met een broodje uit de Panos na 736743387 aanzoeken met de vraag: “Mogen we straks een broodje kopen, alstubliefttttt?”. De aanhouder wint… nu ja, soms!
Bijdrage van Sandy Paquay
